Тэнхээгээ бартал чамд
Хайртай хэвээрээ үхэхсэн...
Нөхөр чинь болж
Амраг чинь байж
Бүүвэйн дуу аялахад чинь
Бүрэлзсэн нулимстай
Нүдээрээ чамайг ширтэхсэн...
Итгэлийн тухай үлгэрийг
Энхрий үрдээ ярьж өгөхсөн
Сэтгэлийн тухай шүлэгээ
Энгүүн чамдаа уншихсан...
Алдаа онооны ард ч өмнө ч
Амьдрал үхлийн хойно ч урд ч
Амраг чамтайгаа л байхсан...
No comments:
Post a Comment